اندیشه های نو در آموزش و یادگیری

معنی و مفهوم تربیت چیست؟ برای رسیدن به تعریف تربیت بحث را با توجه به معانی لغوی تربیت و اصطلاحاتی که مترادف آن به کار می‌روند پی می‌گیریم. تعلیم یا آموزش: این واژه در لغت نامه دهخدا به معنی آموختن، آگاهانیدن، کسی را چیزی آموختن، آموزانیدن و... آمده است. تربیت یا پرورش: در همان جا به معنی پرورانیدن، پروردن، پروردن و آموختن معنی شده است. معنای تربیت در یک عبارت اینست: «روش رفتاری و گفتاری دادن به غیر، طوری که این روش، ملکه ذهن او شود.» کسی را تربیت کردن یعنی این که روش رفتاری و گفتاری به وی یاد داده شود. تربیت در بُعد اخلاقی این است و اگر ملکه ذهن شد، بدین معنی است که هر وقت کاری انجام دهد بر اساس روش رفتاری و گفتاری می‌باشد که مربّی به وی آموزش داده. اینجاست که می‌گویند: «مربّی او را تربیت کرده است.» تربیت شامل ایجاد یا فعلیت بخشیدن هر نوع کمالی در انسان می‌شود که مطلوبیت و ارزش داشته باشد. این کمال گاهی جنبه شناختی دارد که به دانش، شناخت و آگاهی انسان مربوط می‌شود. گاهی نیز جنبه کنشی یا حرکتی دارد که به رفتار و اعمال عینی انسان که اغلب دارای مظاهر جسمانی هستند مربوط می‌گردد و بالاخره گاهی جنبه گرایشی یا عاطفی دارد که با نگرش، اعتقاد، ایمان و علایق، احساسات انسان مرتبط است.  تربیت در جریان زندگی انسان نقش مهم و اساسی دارد. گذشته از مسئله فن، هنر، یا علم اندیشه های نو در آموزش و یادگیری...

روشهای کاهش و حذف رفتار های نا مطلوب به دو دستة روشهای مثبت و روشهای منفی تقسیم می شوند.به طور کلی رفتارهای نا مطلوب را از دوراه می توان کاهش داد:(1) جانشین ساختن رفتار های مطلوب به جای آن ها و در نتیجه کاهش دادن غیر مستقیم رفتارهای نا مطلوب،(2)کاهش دادن مستقیم رفتارهای نا مطلوب.به روش هایی که در مورد اوّل به کار می روند روش های مثبت کاهش رفتار می گویند، زیرا همة آنها از اصل تقویت مثبت مشتق شده اند.روش هایی که در مورد دوم به کار می روندروشهای منفی کاهش رفتار نام دارند، زیرا در همة آنها از شیوه های کم وبیش آزارنده استفاده می شوند و، چنان که خواهیم دید، این روشها عوارض منفی ایجاد می کنند.روش های مثبت کاهش رفتارفرض روشهای مثبت کاهش رفتار این است که اگر دانش آموز یا مددجو رفتار نامطلوب تازه ای را بیاموزد و به انجام آن رفتار بپردازد و به خاطر آن تقویتی را که با انجام یک رفتار نا مطلوب دریافت می کرده است به دست آورد، به تدریج این رفتار مطلوب او جانشین رفتار نا مطلوبش خواهد شد.روشهای مثبت کاهش رفتار که بر اصل تقویت مثبت استوارند چهار تا هستند که در زیر معرفی می شوند1.تقویت تفکیکی نرخهای کم رفتاربعضی رفتار ها اگر با فراوانی یا نرخ کم انجام می شوند مطلوب اند، امّا اگر به میزان زیاد انجام شوند نامطلوب یا حتی مضر هستند.دانش آموزی که با سرعت خیلی زیاد تکالیفش را انجام می دهد و در نتیجه آنهارا اندیشه های نو در آموزش و یادگیری...

گاهی معلّمان و اولیای مدارس دوره ابتدایی به ویژه مدارس پسرانه در کلاس درس و حیاط مدرسه با دانش آموزانی مواجه می شوند که در خود فرو می روند و به محیط اطراف توجهی ندارند، در برقراری ارتباط با دیگران ناتوان هستند و نه فقط با کسی تعامل ندارند بلکه از تماس با دیگران احساس بیزاری می کنند و نسبت به دیگران رفتار خشونت آمیز دارند. آن ها دارای حرکات تکراری و یکنواخت سروبدن هستند، بی ربط صحبت می کنند، رفتارهای همراه با شکلک های چهره ای دارند، در کاربرد مفاهیم انتزاعی ناتوان هستند، در یادگیری مقاومت زیاد به خرج می دهند و منفی گری فراوانی دارند. این معلّمان و اولیای مدارس باید با مشاهده این علائم در دانش آموزان، احتمال بیماری در خودماندگی یا اوتیسم را بدهند و درصدد کمک به این قبیل دانش آموزان برآیند. خودماندگی یا اوتیسم چیست؟حدود 65 سال پیش «کانر»، روان پزشک کودک، برای نخستین بار اختلال اوتیسم را مطرح کرد.معنی لغوی اوتیسم در خود فرورفتن و بی توجهی به جهان خارج است. تعاریف مختلفی از خودماندگی ( Autism) وجود دارد. یک تعریف این که خودماندگی اختلال عصبی یا مغزی است که با کاهش برقراری ارتباط و تعامل های اجتماعی مشخّص می شود.مجموعه جدید فرهنگ واژگان انگلیسی «وبستر» (1991) خودماندگی را به عنوان اختلال روان پزشکی تعریف می کند که در آن شخص گوشه گیری اختیار می کند، نسبت به وقایع خارجی حساسیت نش اندیشه های نو در آموزش و یادگیری...